HIPOGLIKEMIA ŁAGODNA I CIĘŻKA

Hipoglikemię rozpoznaje się przy obniżeniu stężenia glukozy we krwi poniżej 70 mg/dl, niezależnie od występowania ob­jawów klinicznych, które u części osób, zwłasz­cza chorujących od wielu lat na cukrzycę typu 1, mogą pojawiać się dopiero przy niższych war­tościach glikemii. Wartość 70 mg/dl uznaje się za stężenie alertowe (ostrzegawcze). Oznacza to, że w takiej sytuacji powinno się spożyć węglowodany bądź dostosować dawkę linsuliny, niezależnie od wystąpienia objawów lub ich braku, w celu przeciwdziałania dalszemu spadkowi stężenia glukozy. Wartość mniejsza od 54 mg/dl uważana jest za klinicznie istotną hipoglikemię.

Objawy hipoglikemii mogą też wystąpić przy wyższych wartościach glikemii, nawet > 100 mg/dl, wówczas gdy do­chodzi do jej szybkiego obniżenia.

Ciężka hipoglikemia jest epizodem wymagającym pomocy innej osoby w celu podania węglowodanów, glu­kagonu lub podjęcia innych działań.

Lęk przed niedocukrzeniem i ryzyko hipoglikemii mogą spowodować, że niektóre osoby z cukrzycą typu 1 specjalnie utrzymują wysokie poziomy cukru, aby tego uniknąć. Jednakże taka indukowana hiperglikemia może z czasem doprowadzić do powikłań. Lepsza kontrola poziomu cukru pomoże zapobiec wahaniom glikemii.